ارتباط مهارت های فردی و سازمانی مدیریت زمان در بین مدیران تربیت-بدنی استان خوزستان

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط مهارت­های فردی و سازمانی مدیریت زمان در بین مدیران تربیت­بدنی استان خوزستان بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل مدیرکل و معاونان (6 نفر)، رؤسای ادارات تربیت­بدنی شهرستان­ها (24 نفر)، رؤسای هیئت­های ورزشی استان خوزستان (46 نفر) و نایب رئیسان آن­ها (40 نفر)، در مجموع 116 نفر بود. حجم نمونه برابر با جامعه در نظر گرفته شد. برای جمع­آوری داده­ها­ از دو پرسش­نامه مهارت فردی و مهارت سازمانی کرمی­مقدم (1377) با آلفای کرونباخ به ترتیب 69/0 و 68/0 استفاده شد. روایی سازه پرسش­نامه­ها نیز به روش تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل و  anovaیک­راهه انجام شد. نتایج نشان داد که بین مهارت فردی و مهارت سازمانی مدیریت زمان ارتباط مثبت و معنی­داری وجود داشت (05/0= α؛ 248/0r =). بین مهارت فردی صرفاً با دو بعد برنامه­ریزی عملیاتی (34/0r =) و مدیریت ارتباطات (23/0=r) نیز ارتباط معنی­داری وجود داشت (05/0= α). در مقایسه مهارت­های مدیریت زمان با توجه به ویژگی­های فردی مدیران، صرفاً بین مهارت سازمانی آن­ها بر اساس جنسیت تفاوت معنی­داری مشاهده شد (05/0= α؛ 422/2t=)، به­طوری­که زنان مهارت سازمانی بالاتری را گزارش کردند.